Category Gedichten
Je lachte je ogen straalde niet je zag me en toch zag je me niet je begreep niet wat ik wilde niet wat ik moest je kende me zei je toch kende je me niet ik nam afscheid je ogen… Continue Reading →
80’er jaren Opgepoetste ijdelheid De wereld is verdorven en wij hebben haar zo gemaakt. Nu dragen we zonnebrillen tegen het felle licht van de verrotting. Morgen zijn we daar alweer blind voor en zetten we de zonnebril af om te… Continue Reading →
Haast je En kom hierheen Ik wil je wat zeggen Na wat er gebeurt is Ik wil je zeggen wat ik voel Koud heb ik het niet meer En ik wil Naast jou verder gaan
Dagelijkse sleur Onbewust verlangen naar Meer ontspanning Maar niet weten hoe En waar Laten we Samen een rust creëren Het heerlijke leven
Het is verwonderlijk En buitengewoon Interessant dat Na al die koude maanden Ineens de zon doorbreekt Kleren veranderen van kleur En mensen lachen weer Nu genieten van de zon
Dromen van de zomer Onder het genot van een koel glas Met vrienden om je heen Mensen genieten En dan Leun je achterover Stop je met denken Concentreer je je op Het leven om je heen
Achter de kerk is een kroeg Mensen komen er samen Stromen toe uit alle hoeken Tafels worden verschoven En stoelen bijgezet Leven is genieten
Wanneer het donker wordt de wereld haar adem inhoudt de bloemen zich verlegen sluiten dan zal het enige licht dat in de wijde omtrek te zien is stralen uit jouw ogen Je hebt de ogen van een kind die steeds… Continue Reading →
Ik mis jouw ogjouen die mij in mijn waarde lieten; jouw mond die sprak alsof ik leefde; jouw handen die voelden als liefde; jouw haar dat zat alsof het niet zat; ik mis je
